BIJZONDERE BIJLES

Ik zucht diep terwijl ik uit het raam van de bus staar. Waarom heb ik weer vijf keer op die snooze knop gedrukt? Opstaan is sowieso voor veel studenten al een hel, en dan al helemaal na de vakantie. Het vooruitzicht dat ik weer een half uur te laat ben bij Management & Organisatie en zeer waarschijnlijk eruit gestuurd wordt door onze chagrijnige, oude professor is geen leuk vooruitzicht.

Wanneer ik dan ook eindelijk op school ben, loop ik zo snel mogelijk naar het lokaal waar ik moet zijn. Ik ben gelukkig maar 20 minuten te laat, misschien spaart hij me wel vandaag. Ik duw de klink omlaag en wil me al verontschuldigen zodra de deur opengaat, maar ik krijg geen woord uit mijn keel. Dit is niet mijn docent. En toch als ik om me heen kijk is dit wel mijn klas. De man die er staat, is namelijk allesbehalve een grijsbehaarde brompot. Jong, lang, hippe kleding en sneakers, licht gespierd, gebruind door de zon en warrig haar is wat ik zie. Kort gezegd: een lekker ding.

‘Goedemorgen, jij bent zeker Lisa?’ Ik word abrupt uit mijn dagdroom gerukt, en besef me weer dat ik voor 25 mensen sta die me allemaal aanstaren. Plus, een lekker ding dat me zojuist heeft aangesproken. Oeps.

‘J-ja, dat ben ik. Sorry dat ik te laat ben, ik heb me verslapen. Mag ik nog bij deze les zijn?’ Hij kijkt me inschattend aan, en lacht dan zijn kaarsrechte, witte tanden bloot. ‘Nou, voor deze ene keer zal ik je sparen Lisa. Ik ben Bas van Doorn, ik ben de vervanger voor meneer Vermeulen. Hij is met pensioen. Ga lekker zitten.’ Opgelucht neem ik plaats naast mijn beste vriendin Chloë. Thank god.

Ze bijt op haar lip om niet in lachen uit te barsten. ‘Jeetje meid, daar ben je weer goed vanaf gekomen. Dat wordt nog wat, je bent echt slecht in opstaan.’ Ik geef haar met een grijns op mijn gezicht een por, en begin te luisteren naar Bas. Hij staat enthousiast uit te leggen over de ontdekkingsreizen van de VOC, en heeft niet in de gaten dat ik naar hem kijk. Mijn gedachten overvallen me weer met het feit dat-ie er ontzettend leuk uitziet. Met drukke gebaren vertelt hij over de verschillende kanten van slavernij en ik merk dat zijn manier van praten me zijn verhalen intrekt. Wanneer hij me tussendoor een paar keer aankijkt, merk ik dat ik een beetje warm wordt vanbinnen. Dat is me nog nooit overkomen bij een mannelijke docent.

Als het lesuur voorbij is gevlogen, is het pauze. Ik pak mijn spullen in en loop achter Chloë aan. Terwijl ik het lokaal uitloop kijk ik nog een keer achter me. Bas kijkt me glimlachend aan. ‘Leuk dat je er was Lisa, tot volgende week.’ Ik mompel iets terug omdat mijn woorden weer in mijn keel vast lijken te hangen, en wandel haastig naar de kantine.

De weken daarna betrap ik mezelf erop dat ik iedere keer een beetje meer uitkijk naar de lessen van Bas. Als hij iets uitlegt dat me normaal gesproken helemaal niets boeit, bekijk ik hem altijd ongegeneerd. Maar zodra hij mijn blik dan vangt of een vraag aan me stelt, voel ik dat ik rood word en heb ik moeite om de juiste dingen te zeggen. Hij lijkt ook net iets te vaker naar mij toe te trekken. Gelukkig valt het niet al teveel op, totdat ik op een dag niet uit een opdracht kom. Na mijn hand te hebben opgestoken komt Bas bij mijn tafel. ‘Vertel eens Lisa, waar loop je vast?’, zegt hij vriendelijk. Wanneer hij zich voorover buigt, komt er een heerlijk vleugje aftershave mijn kant op. Weer ben ik van mijn stuk gebracht.

‘Ehm ja, ik begrijp niet zo goed wat ze met deze tabel bedoelen.’ Hij kijkt me recht aan. ‘Oh dat is makkelijk, geef me je potlood maar, dan laat ik het je zien.’ Terwijl ik dat doe, raken onze handen elkaar per ongeluk. Pats, er gaat een elektrisch schokje door me heen. Nu kijk ik Bas in zijn hemelsblauwe ogen aan. Voelde hij dat ook? Hij heeft een lichte blos op zijn wangen, en tijdens zijn gekrabbel en uitleg merk ik een plotselinge spanning tussen ons. ‘…en zo vul je de tabel dus in. Is het nu duidelijk voor je?’ Ik heb echt helemaal niets van zijn uitleg meegekregen. Blozend kijk ik hem aan, waarom kan ik daar niet mee stoppen?

‘Nou, eerlijk gezegd nog steeds niet zo, sorry. Ik vind dit ook een best moeilijk vak.’

‘Dat snap ik ook wel, het is veel stof. Blijf anders even wat langer na de les, dan leg ik het je uit en werken we samen de opdrachten uit, oké?’ Ik knik. De rest van de lesuren vallen toch uit door een zieke docent. Zijn ogen kijken me tevreden en indringend aan. Weer dat onweerstaanbare vleugje aftershave wanneer hij overeind komt en van me wegloopt.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Releated

ONDER DE STERRENHEMEL

Samen zitten we op een terrasje en kijken wat naar de mensen om ons heen. Er fietst een meisje voorbij, ze heeft een gitaar op haar rug. ‘Dat zou ik nou nog weleens willen’ zegt hij voordat hij een slok neemt van zijn koude rosé. ‘Wat?’ Vraag ik geïnteresseerd. ‘Gitaar kunnen spelen! Of piano ofzo. […]

ZIJN VERJAARDAG

Vandaag is het zijn verjaardag. We hebben allebei gewoon gewerkt. Er is dus nog niet veel tijd geweest om het samen te vieren, maar dat geeft niet. Ik heb namelijk iets leuks bedacht. Terwijl hij staat te douchen maak ik de slaapkamer gezellig. Ik doe de gordijnen dicht en steek wat kaarsjes aan. Inclusief een […]